Björn sem felldur var 3. júní var smitaður af tríkínum - fréttatilkynning frá Karli Skírnissyni.

Líkur á smiti aukast eftir því sem ísbirnir eldast. Þverárfellsbjörninn var orðinn miðaldra. Þótt nokkur fita hafi verið á honum var hann samt óvenju léttur miðað við árstíma sem bendir til þess að árangur hans við kópaveiðar á ísnum á útmánuðum hafi verið lélegur. Ósagt skal látið hvort tríkínurnar höfðu áhrif á hreyfigetu dýrsins eða hvort einhverjir aðrir sjúkdómsvaldar voru líka að hrjá dýrið. Veirufræðingar á Keldum munu innan skamms leita að mótefnum í blóði dýrsins gegn nokkrum þekktum veirusjúkdómum. Hraunbirnan verður innan tíðar rannsökuð á sama hátt á Tilraunastöðinni á Keldum.

Tríkínur eru þráðormar sem eru illskeyttir sjúkdómsvaldar í mörgum tegundum spendýra, meðal annars í refum, hundum, og nagdýrum. Sníkjudýrið lifir líka auðveldlega í mönnum en menn smitast ekki nema við neyslu á hráu kjöti. Tríkínur valda sársaukafullum sjúkdómi þar sem lirfurnar búa um sig í vöðvum og trufla hreyfigetu dýranna. Mikið af lirfum safnast fyrir í vöðvum sem krefjast mikils blóðstreymis, til dæmis í tungu, kjálkavöðva, þind og hjarta en lirfurnar berast út um líkamann með blóðrásinni.

Tríkínur hafa einu sinni áður fundist í ísbirni á Íslandi en sá var skotinn norður á Hornströndum á 7. áratugnum. Tríkínur gætu auðveldlega haslað sér völl í íslensku lífríki, til dæmis ef refur eða hræétandi ránfuglar kæmust í kjöt af tríkínu-smituðum ísbirni. Vegna þessa er mikilvægt að farga ísbjarnarhræjum sem hér kunna að finnast eins fljótt og völ er á. Fljótlega verður rannsakað hvort birnan við Hraun var með tríkínur en Guðnýjarbjörninn margfrægi á Bolungarvík var ekki smitaður.

Tilraunastöðinni á Keldum 18. júní 2008,

Karl Skírnisson,

dýrafræðingur