Útbreiðsla

N-Evrópa; frá Þýskalandi og Póllandi og norður eftir Skandinavíu, einnig Skotland.

Ísland: Algeng á láglendi um land allt upp í 2–400 m hæð yfir sjó.

Lífshættir

Kjörlendi mýraköngulóar eru hrísmýrar, hrísmóar og undirgróður birkikjarrs, einnig hverskonar votlendi og deiglendi. Hún er nefnilega rakasækin. Kynþroska karldýr sjást í maí-ágúst en eru mest á ferli í júní og júlí. Kvendýrin hegða sér svipað nema hvað þau eru mun lengur á ferli og sjást með eggjasekki sína frá miðju sumri og fram eftir hausti. Ókynþroska dýr sjást í mestum fjölda á vorin og haustin.

Almennt

Mýrakönguló er afar algeng fyrri hluta sumars. Oft má sjá mikinn fjölda mýraköngulóa þeysast yfir sinuna sem liggur yfir votlendi og deiglendi framan af sumri. Á ljósri sinunni eru þær mjög áberandi, dökkar, svarbrúnar á lit. Í botnum birkiskóga getur fjöldinn líka orðið gríðarmikill. Mýrakönguló er dæmigerð köngulóa af hnoðaköngulóarætt og því af þeirri gerðinni sem fólk kallar sér til að benda sér á berjamóinn: „Könguló, könguló, vísaðu mér á berjamó.“

Heimildir

Brændegård, J. 1958. Araneida. Zoology of Iceland III, Part 54. Munksgaard, Kaupmannahöfn. 113 bls.

Ingi Agnarsson 1996. Íslenskar köngulær. Fjölrit Náttúrufræðistofnunar 31. 175 bls.

Höfundur