Silfurygla (Syngrapha interrogationis)

Útbreiðsla

Evrópa suður til Pýreneafjalla, austur um miðbik Asíu til Japans, norðanverð Norður-Ameríka.

Ísland: Láglendi um land allt, ófundin á miðhálendinu.

Lífshættir

Heiðalönd og lyngmóar eru kjörlendi silfuryglu. Lirfurnar nærast á bláberjalyngi (Vaccinium) og beitilyngi (Calluna vulgaris). Þær vaxa upp síðsumars, leggjast í vetrardvala og halda áfram vextinum að honum loknum. Flugtími er frá byrjun júlí og fram undir lok ágúst með hámark í fyrri helmingi ágústmánaðar.

Almennt

Silfurygla er  norðræn tegund, algeng í Skandinavíu til nyrstu héraða og í fjalllendi sunnar í álfunni. Svipaða sögu er að segja frá Norður-Ameríku en þar er hún útbreidd í Kanada og Alaska. Hér hefur silfurygla fundist á láglendi víða um land en fundarstaðir eru strjálir. Hámark flugtímans stendur frekar stutt yfir sem gerir tegundina vandfundnari.

Silfurygla (19 mm, vænghaf 36 mm) er auðgreind. Hún er í grunninn silfurgrá með dekkri flekkjum og ljósum saumum á framvængjum. Ólíkt öðrum yglufiðrildum er engan brúnleitan tón að finna nema á afturvængjum sem eru grábrúnir innan til en dökkbrúnir utan til. Á miðjum  framvæng er áberandi ljós blettur, nokkur óreglulegur í lögun. Hann minnir á gamma-laga blett gammayglunnar (Autographa gamma). Fremst á frambol er grannur svartur baugur og tveir hliðstæðir háir hreisturflögutoppar standa upp úr frambolnum aftar.

Útbreiðslukort

Höfundur

Erling Ólafsson 4. febrúar 2019.