Útbreiðsla

Gjörvöll Evrópa nema allra syðst, M- og N-Asía, N-Ameríka; Grænland

Ísland:Láglendi um land allt, einnig fundinn víða á miðhálendinu, m.a. Þjórsárver, Vesturöræfi og Esjufjöll; hefur numið land á Surtsey.

Lífshættir

Hvannabobbi heldur sig á rökum stöðum, undir þéttum gróðri, í blómstóðum, t.d. hvannstóðum, í skógarbotnum á lækjarbökkum og víðast hvar þar sem raki viðhelst. Finnst einnig í görðum og öðru manngerðu umhverfi. Hann þolir illa hita og þurrk. Kulda þolir hann hins vegar vel og getur verið á ferli jafnt að vetri sem sumri. Hann sést einna helst niðri í gróðursverði, oft undir steinum, trjálurkum og öðru lauslegu. Ef til vill lifir hann öðru fremur á plöntuleifum og öðru rotnandi. Það er þó ekki fyllilega vitað.

Almennt

Hvannabobbi er án efa algengastur og útbreiddastur landsnigla hérlendis og finnst allt frá sjávarströndum inn til lands og fjalla í yfir 600 m hæð.

Hvannabobbi er smávaxinn.  Kuðungsskelin er nær glær eða gegnsæ, gulgræn til gulbrún, glansandi sem gler, þunn en samt nokkuð sterk. Vindingar eru 3-3½ og strýtan tiltölulega flöt. Snigillinn sjálfur er blágrár til fjólugrár, hornin oft nokkuð dekkri en bolurinn.

Heimildir

Árni Einarsson 1977. Íslenskir landkuðungar. Náttúrufræðingurinn 47: 65–128.

Böcher, J.  2001. Insekter og andre smådyr – i Grönlands fjeld oh ferskvand. Forlaget Atuagkat, Nuuk. 302 bls.

Erling Ólafsson 2000. Landliðdýr í Þjórsárverum. Rannsóknir 1972–1973. Fjölrit Náttúrufræðistofnunar 40. 159 bls.

Erling Ólafsson & María Ingimarsdóttir 2009. The land-invertebrate fauna of Surtsey during 2002–2006. Surtsey Research 12: 113–128.

Mandahl-Barth, G. 1938. Land and Freshwater Mollusca. Zoology of Iceland IV, Part 65. Munksgaard, Kaupmannahöfn. 31 bls.

Pfleger, V. & J. Chatfield 1988. A Guide to Snails of Britain and Europe. Hamlyn, England. 216 bls.