Útbreiðsla

Hún vex ekki síst inn á hálendinu eða meðfram ám sem þaðan koma. Eyrarrósin nær víða upp í 900 m hæð á hálendinu, hæst skráð á Steinþórsfelli í Esjufjöllum í 1000 m hæð (Hörður Kristinsson - floraislands.is).

Almennt

Fræullina má hafa í kveiki eða spinna úr. Marin blöð voru lögð yfir opin sár og seyði af jurtinni ku lækna höfuðverk og stilla blóðnasir (Ágúst H. Bjarnason 1994).

Búsvæði

Áreyrar, stundum í klettum eða skriðum til fjalla. Í seinni tíð er hún einnig farin að vaxa í vegbrúnum, afleiðing af því að Vegagerðin er farin að nýta efni af áreyrum í ofaníburð.

Lýsing

Meðalstór jurt (15–25 sm) með stórum, fjórdeildum, bleikum blómum. Blómgast í júlí.

Blað

Oft í stórum breiðum. Laufblöðin eru gagnstæð, lensulaga, snögghærð, heilrend eða með óglöggar, gisnar tennur, 20–40 mm löng og 4–10 mm á breidd (Hörður Kristinsson 1998).

Blóm

Blómin eru stór, fjórdeild, 3–4 sm í þvermál, yfirsætin. Krónublöðin rauð, öfugegglaga. Bikarblöðin dökkrauð, lensulaga, oddmjó, gis- og stutthærð. Fræflar átta. Ein fjórblaða, afar löng (3–6 sm), fíndúnhærð, rauð fræva með einum stíl. Þar sem blómið er yfirsætið er frævan undir blómhlífinni og lítur út sem gildur blómleggur (Hörður Kristinsson 1998).

Greining

Líkist helst sigurskúfi en er auðþekkt frá honum á stærri og miklu færri blómum.

Höfundur