Útbreiðsla
Allvíða á árbökkum nærri sjó og á sjávarbökkum eða sjávarfitjum. Hann vex sjaldan langt inni í landi. Engjavöndur er fremur sjaldséður á Suðurlandi, ófundinn frá Ölfusá austur að Hornafirði (Hörður Kristinsson - floraislands.is).Vistgerðir
Sléttir árbakkar eða engjar nærri sjó, sjávarbakkar eða sjávarfitjar (Hörður Kristinsson 1998 og floraislands.is).Lýsing
Fremur lágvaxin planta (10–20 sm) með bláum, pípulaga blómum. Blómgast í júlí–ágúst.
BlaðJurtin er öll hárlaus. Stöngullinn stinnur og uppréttur, gáróttur, myndar stundum allmarga hliðarstöngla neðst sem eru einnig uppréttir og álíka gildir og aðalstöngullinn. Blöðin mjóöfugegglaga eða lensulaga, heilrend, 2–3 sm á lengd (Hörður Kristinsson 1998).
BlómKrónan pípulaga, allstór, 2,5–5 sm á lengd, 1–1,5 sm í þvermál efst, fjólublá, oftast fjórdeild en stundum fimmdeild, ginleppalaus, snýr upp á sig í lokuðum blómum. Bikarinn 2–3 sm á lengd, oftast með fjórum, löngum og oddmjóum flipum. Fræflar fjórir. Ein tvíblaða fræva (Hörður Kristinsson 1998).
AldinSívalt, aflangt hýði (Hörður Kristinsson 1998).
GreiningHann hefur stærri blóm en aðrar íslenskar jurtir af maríuvandarætt. Líkist helst maríuvendi en engjavöndurinn hefur blárri blóm, vantar ginleppa og er auðþekktur á bikarnum.
Útbreiðslukort
Höfundur
Hörður Kristinsson 2007
Sléttir árbakkar eða engjar nærri sjó, sjávarbakkar eða sjávarfitjar (Hörður Kristinsson 1998 og floraislands.is).Biota
- Tegund (Species)
- Engjavöndur (Gentianopsis detonsa)